Od 2018 r. we wszystkich gminach w Polsce należy raz na kwartał płacić opłatę retencyjną. Muszą ją wnosić właściciele nieruchomości o powierzchni ponad 3,5 tys. m kw., którzy zabudowali swoją działkę w ponad 70 proc., a na ich terenie brakuje kanalizacji.
Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268 z późn. zm.). Zmieniła ona system gospodarowania wodami w Polsce i wprowadziła m.in. obowiązek związany z poborem opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej, zwany opłatą retencyjną.
Chodzi o sytuacje, w których na nieruchomości (mowa tu nie tylko o jednej, ale również wielu objętych jedną księgą wieczystą) o powierzchni powyżej 3,5 tys. m kw. na skutek wykonywanych robót lub stawianych budynków (trwale związanych z gruntem) wyłączone zostało więcej niż 70 proc. powierzchni biologicznie czynnej tej nieruchomości.
To oznacza, że zapłacimy za posesje, które w dużej mierze zostały zabudowane i pokryte np. asfaltem, betonem lub nieprzepuszczalną kostką. Co ważne, regulacja dotyczy wyłącznie obszarów nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej. Otwarta to systemy kanalizacji deszczowej, np. rynsztoki, korytka odwadniające, rowy, systemy odwodnień dróg i chodników. Zamknięta zaś to rurociągi oraz zamknięte kanały ściekowe wraz ze studzienkami.
Do ponoszenia opłaty retencyjnej zobowiązane są osoby fizyczne (mieszkańcy), osoby prawne (firmy, stowarzyszenia itp.), jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
- właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
- posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
- użytkownikami wieczystymi gruntów,
- posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
Każdy właściciel tego typu nieruchomości, zgodnie z obowiązującym prawem, od 1 stycznia 2018 r. ma obowiązek składania oświadczenia raz na kwartał, np. za I kwartał 2018 r. należało dostarczyć pismo do 30 kwietnia 2018 r. (z tym, że oświadczenia za IV kwartał 2020 r. podmioty korzystające z usług wodnych składają w terminie do dnia 14 stycznia 2021 r.). Gmina po otrzymaniu oświadczenia weryfikuje zawarte w nim dane, a następnie ustala wysokość opłaty retencyjnej. Właściciel nieruchomości po otrzymaniu wyliczenia ma obowiązek ją zapłacić. Jeśli nie złoży oświadczenia, samorząd sam – w oparciu o posiadane informacje – ma obowiązek ustalić wysokość opłaty.
Wysokość opłaty retencyjnej zależy od wielu czynników, np. od wielkości zabudowanego terenu, jego pokrycia asfaltem czy kostką oraz od tego, czy znajduje się na nim i jak jest duży obszar powierzchni biologicznie czynnej, tj. teren pokryty roślinnością, stawy, oczka wodne czy jeziorka.
Nie zgadzając się z wysokością opłaty, można złożyć reklamację. Reklamację rozpatruje wójt. Jeśli zostanie rozpatrzona pozytywnie, wtedy opłata zostanie ponownie naliczona i przekazana w formie decyzji. Jeśli nie – właściciel może złożyć skargę do sądu administracyjnego. Złożenie reklamacji, jak i zaskarżenie decyzji, nie wstrzymuje obowiązku wniesienia opłaty.
Właściciele tego typu nieruchomości, które znajdują się na terenie gminy Wiązowna, są zobowiązani – jeśli jeszcze tego nie zrobili – złożyć oświadczenia za cztery kwartały 2018 r. oraz wnieść stosowne opłaty. W przypadku 2019 r. termin złożenie dokumentu mija 30 kwietnia.
Szczegółowych informacji udziela główny specjalista Marta Gajda – Wydział Środowiska i Nieruchomości, pok. 009, tel. 22 51 25 821, e-mail: m.gajda@wiazowna.pl.
